سلسله عاشقان و مخلصان درگاه احدیت ادامه دارد و حاج قاسم سلیمانی عزیز یکی از بزرگان این سلسله عشاق و یکی از سرداران زخم‌خورده و درد تنهایی چشیده، بود.
نام حاج قاسم سلیمانی در دل جمع سفاکان زمان، از جمله داعشیان، آمریکایی های تروریست، صهیونیست های نژاد پرست و غاصب به همراه حامیان منطقه ای آن ها ترس و واهمه ای ایجاد کرده بود که جرأت رو در رو شدن با این مرد بزرگ را نداشتند. حاج قاسم همان عزیزی که سال‌ها در جایگاه فرماندهی به صف سفاکان زمان زد و ریشه بدخواهان به این آب و خاک را در خارج از این سرزمین خشکاند. همان مجاهدی که در میدان نبرد همانند حیدر کرار  بود و از سوی دیگر نیز دست نوازش بر سر  یتیمان شهیدان مدافع حرم و احترامش به خانواده معظم شهداء بود.
سردار دل ها، به واقع عاشق مردم وطنش بود، برای او هیچ چیز بالاتر از انجام وظیفه برای دفاع از اسلام و مردم این سرزمین نبود و اخلاص او، گویی وی را از زمینی بودن جدا کرده بود و هر لحظه، امکان خدایی شدنش و پرواز به ملکوت اعلاء انتظارش را می کشید.

در چهارمین سالگرد شهید عزیزمان حاج قاسم سلیمانی، می گوییم:
"خوشا به سعادتت که ابوالفضل وار به درجه رفیع شهادت رسیدی و در خاکی که اشقیا در 1400 سال پیش خون سرور و سالار شهیدان و یاران باوفایش را به ناحق به زمین ریختند، آسمانی شدی، تو آسمانی شدی اما زمینی ماندی، چراکه حاج قاسم هنوز زنده است، قاسم هنوز در خط، قاسم هنوز با ماست در کوچه و خیابان، قاسم هنوز اینجاست، قاسم ...


یاد و نامت گرامی و راهت پر رهرو باد « سردار دل ها »