رحیم علی آبادی گفت: اینکه فدراسیون این رویه را پیش گرفته است تا مسابقات خود را با نام قهرمانان پیشکوست برگزار کند، امر خیری است.

رحیم علی آبادی پیشکسوت کشتی فرنگی کشور و دارنده مدال های نقره المپیک و نقره و برنز جهان در گفت و گو با روابط عمومی فدراسیون کشتی با بیان این مطلب افزود: اولا درگذشت استاد حسین ابراهیمیان (ملاقاسمی) که از پیشکسوتان خوشنام و مربیان کاربلد کشتی ایران بود را به خانواده محترم آن مرحوم و جامعه ی ورزش به خصوص کشتی تسلیت می گویم و بنده از شنیدن خبر درگذشت ایشان بسیار ناراحت شدم.
علی آبادی در مورد برگزاری مسابقاتی با نام وی تصریح کرد: از خبرها متوجه شدم که مسابقاتی با نام بنده در رده ی نوجوانان قرار است برگزار شود.
وی ادامه داد: از این حرکت فدراسیون خوشحال شدم و اگر از بنده دعوت شود حتما در این رقابت ها حضور پیدا خواهم کرد.
علی آبادی تصریح کرد: نامگذاری مسابقات به نام قهرمانان انگیزه ای می شود برای کشتی گیران و جوانان که هم گرایششان به کشتی بیشتر شود و هم با نام آوران این رشته آشنا شوند و من از این بابت از فدراسیون تشکر می کنم.
این پیشکسوت کشتی در مورد عملکرد تیم های ملی کشتی در رقابت های قهرمانی آسیا گفت: نفراتی که اعزام شدند، از طریق چرخه ی انتخابی تیم ملی بودند و نتایجی که بدست آمد هم بسیار خوب بود، اینکه کشتی فرنگی ما با این نفرات بتواند در آسیا 4 مدال طلا کسب کند و کشتی آزاد نیز 6 مدال یک دستاورد خوب است.
مربی اسبق تیم ملی تصریح کرد: این اتفاق از چندین جهت بسیار برای کشتی ما ارزشمند است اول اینکه کشتی گیر نتیجه زحمات خود را می بیند و ایجاد انگیزه بین نفرات جوان و مستعد می شود، دوم اینکه مربیانی که برای این کشتی گیران زحمت می کشند می توانند حاصل کار شاگردان خود را ببیند و سوم اینکه عملکرد هیئت کشتی استان ها در آموزش و پرورش کشتی گیران مشخص می شود و فدراسیون نیز می تواند یه برآورد منطقی از کشتی کشور داشته باشد.
این پیشکسوت گرانقدر کشتی افزود: اینکه یک مربی در یک باشگاه کشور به دور از هرگونه کار رسانه ای و دیده شدن یک کشتی گیر را به تیم ملی تحویل می دهد، واقعا یک عشق است، چراکه مربیان از این بابت نفع مالی ندارند و بهتر است فدراسیون برای انگیزه دادن به این مربیان تمهیداتی را بیاندیشند که می تواند اعزام آن ها به مسابقات بین المللی و یا دعوت از آن ها در مسابقات رسمی و اهدای جوایز به این عزیزان است.
وی در مورد مربیگری در تیم ملی گفت: مربیگری در تیم ملی یکسری شاخصه ها را می خواهد و اگر کسی قرار است در تیم ملی به مربیگری بپردازد باید چندین مورد لحاظ شود، اول اینکه از نظر فنی در سطح خوبی باشد و بتواند مطالب را خوب انتقال دهد، دوم اینکه دانش بدنسازی و آمادگی جسمانی را داشته باشد و سوم اینکه از نظر روحی و روانی بتواند کشتی گیران را مدیریت کند. البته فاکتورهای دیگری نیز وجود دارد که یک مربی را به مربی تیم ملی تبدیل می کند و به نظرم فدراسیون همانطور که در انتخاب کشتی گیران یک چرخه ی انتخابی را قرار داده، در انتخاب مربیان نیز باید یک فیلتر یا چرخه را اجرا نماید.
علی آبادی تصریح کرد: البته از گفته های من اینگونه برداشت نشود که نفراتی که هم اکنون بعنوان مربی فعالیت می کنند صلاحیت لازم را ندارند، این گفته های من فقط به دلیل این است که خدای نکرده حق کسی خورده نشود و یا کسی دلزده نشود. مثلا ما در همین کشتی گیران داشته ایم که با عدم اجرای چرخه ی انتخابی تیم ملی، کشتی را کنار گذاشته اند و به راه هایی رفته اند که بی بازگشت بوده و باید دلمان برای این استعدادها بسوزد و خدا را نیز در نظر بگیریم.
عضو اسبق شورای فنی کشتی فرنگی در مورد قانونمند شدن انتخاب ملی پوشان اظهار داشت: بسیار خوشحالم که به جایی نزدیک می شویم که تمامی کشتی گیران از طریق رقابت و شایستگی انتخاب می شوند و اینطور دیگر نیست که یک مدال آور با یک قهر کردن جایگاه خود را در تیم ملی نگاه دارد.
وی در مورد مدیریت فدراسیون و اوضاع فعلی کشتی کشور گفت: اولا باید بگویم که کار فدراسیون ایرادی ندارد اما مدیریت پول نیز می خواد و اگر منابع مالی تأمین نشود، یک مدیر با دست خالی کار زیادی نمی تواند انجام دهد.
علی آبادی افزود: خوشبختانه علیرضا دبیر خودش از جنس کشتی است و فرد غریبه ای در ورزش نیست و سختی ها و رنج های کار را کشیده است و من بعنوان عضوی از جامعه ی کشتی از وی می خواهم که بیشتر دلسوز کشتی گیران باشد.
این پیشکسوت کشتی ادامه داد: فدراسیون باید نگاه متفاوتی به کشتی تهران داشته باشد، جدای هیئت کشتی که باید وظایف خود را انجام دهد، فدراسیون کشتی با توجه به مرکزیت آن در تهران باید نسبت بسط و گسترش کشتی و احیاء دوباره آن تلاش کند. در حال حاضر هزینه ی حضور در باشگاه ها و تهیه الزامات با این شرایط سخت اقتصادی برای خانواده ها سخت شده است، ضمن اینکه مربیانی که در حال حاضر کار می کنند واقعا عاشق هستند وگرنه با این شرایط اقتصادی، مربیگری درآمد خاصی ندارد، بهتر است فدراسیون تا جایی که می تواند کمک حال مربیان فعال و زحمتکش باشد از سوی دیگر نیز با ایجاد پایگاه های قهرمانی نسبت به آموزش رایگاه کشتی گیران اقدام کند تا کشتی تهران به جایگاه اصلی خود بازگردد.
وی در پایان خاطرنشان کرد: بعنوان یک پیشنهاد به فدراسیون می گویم که بیشتر با پیشکسوتان و موسپیدان کشتی ارتباط داشته باشد و از تجربه و آگاهی آن ها استفاده کند، البته ما انتظاری نداریم که تقدیر یا کمکی به ما شود، خود من یاد ندارم که برای مربیگری پول گرفته باشم چراکه این کار عشق است، اما شاید بتوانیم بعنوان کسی که سالیان سال در کشتی بوده کمکی به بهتر شدن کار انجام دهیم.