علی ورزش را از 16 سالگی زیر نظر محمد نامجو مرد شهیر وزنه برداری ایران با تلاش برای درخشش در این رشته در حیاط منزل مسکونیاشان آغاز کرد.

غفاری 17 ساله بود که در ورزشگاه امجدیه سابق (شیرودی فعلی) حاضر و به  ورزش کشتی علاقه مند شد و آن سال کشتی را بهمراه کریم رحیمی آغاز کرد او در باشگاههایی مانند پولاد و نیرو راستی به تمرین کشتی پرداخت و اساتیدی همچون صائم اریکان ترکیه ای ، منوچهر ابوالملوکی ، حبیب الله بلور ، آندره و فیلی وی را آموزش دادند.

علی سال اول حضور در روی تشک را بدون موفقیت پشت سر گذاشت اما پس از یکسال به قهرمانی بزرگ در کشتی تبدیل شد.

در رقابتهای قهرمانی کشور در سال 1324 غفاری در رشته آزاد مغلوب رهی قهرمان مسلم آن سالهای کشتی کشور شد البته پهلوان علی مقابل این حریف قدر ضربه فنی نشد بلکه به امتیاز این کشتی را واگذار کرد و این موفقیت بزرگی برای علی 20 ساله بود.

علی در سالهای 1326 ، 1327 ، 1328 و 1329 در وزنهای پنجم و ششم در هر دو رشته آزاد و فرنگی به مقام قهرمانی دست یافت.

غفاری حضور در رقابتهای بین المللی را از المپیک 1948 لندن آغاز کرد که در این رقابتها به مدالی نرسید سپس در مسابقات دوستانه در استانبول ترکیه در سال 1949 به مقام دوم دست یافت و در رقابتهای 1951 هلسینکی نیز حضور داشت که تیم ایران در این رقابتها چهارم شد.

علی بالا سپس ردای مربیگری را بر تن کرد در رقابتهای جهانی سال 1961 یوکوهاما کمک استاد حبیب بلور بود که تیم ایران در این رقابتها با 5 مدال طلا به مقام قهرمانی جهان دست یافت و درسال 1963 صوفیه نیز بهمراه نبی سروری هدایت تیم ایران را بر عهده داشت که تیم ایران به مقام پنجم رسید.

وی در رقابتهای جهانی 1969 آرژانتین ، 1970 کانادا و 1971 صوفیه سرمربی تیم ایران بود که تیم ایران در این سالها به ترتیب به مقامهای سوم ، سوم و دوم جهان دست یافت .

غفاری که در المپیک 1968 مکزیکوسیتی سرمربی تیم ملی کشتی فرنگی بود در سالهای 1970 و 1971 دستیاری بنام پرویز سیروس پور رئیس اسبق فدراسیون کشتی را بهمراه داشت.

غفاری پس از آن سالها دست از آموزش کشتی برنداشت و همچنان با پرورش استعدادهایی در نقاط مختلف ادامه داد البته علی یکبار در ابتدا کار مربیگری خود اوایل سال 1956 میلادی برای مربیگری به استان آذربایجان شرقی سفر کرد و با پرورش شاگردانی نظیر رحیم پشم فروش ، بایرام جهان ، همای سعادت و باقر فنایی با تیم تبریز به مقام قهرمانی کشور دست یافت و حتی در یکی از مبارزات خود از تیم تبریز مقابل امامعلی حبیبی مرد پرآوازه کشتی ایران قرار گرفت و 45 بر 43 در یک دیدار بیاد ماندنی حبیبی را مغلوب کرد اما تا زمان حیات نام برنده این دیدار را نگفت. غفاری در زمان ریاست سیدمحمد خادم در فدراسیون کشتی عضو کمیته فنی در مسابقات مختلف از جمله رقابتهای جهانی 1952 تهران بود و با فدراسیون دکتر محمد توکل نیز همکاری می کرد .

وی در سال 57 و پس از پیروزی انقلاب اسلامی سرپرست پارک خرم شد و سالها در کمرک های بازرگان خرمشهر خدمت کرد.

غفاری در اوایل دهه 70 با فدراسیون محمد ترکان بعنوان بازرس فدراسیون همکاری می کرد و همچنین به تدریس در کلاسهای مربیگری در استانهای مختلف کشور همت می گماشت .

شاگردان زیادی از جمله جوادی ، قربانی ، ابوطالب طالبی ، سیدعباسی ، عبدالله موحد ، فرهنگ دوست ، عقیلی ، صحرایی ، فیلابی ، سیف پور ، صنعتکاران ، امامعلی حبیبی ، منصور مهدی زاده و غلامرضا تختی در مکتب او آموزش دیدند و علی بالا معتقد بود عبدالله موحد باهوش ترین و بهترین کشتی گیر و غلامرضا تختی دوست داشتنی ترین کشتی گیر بود.

غفاری که در سال 1329 ازدواج کرده بود صاحب 3 فرزند دختر و یک فرزند پسر است که یکی از دخترهایش در زمانی که بعلت یک بیماری طولانی مدت در خانه اش واقع در سعادت آباد بستری بود تا لحظه مرگ یعنی اردیبهشت سال 1386 از وی پرستاری کرد .

و علی بالا رفت آن بالا در حالی که در مراسم تشییع جنازه اش هم دوستانش او را تنها گذاشتند و بالاخره علی نفهمید که چرا دوستان و یارانش او را در دوران حیاتش تنها گذاشتند . روحش شاد ./